W tym roku przebiegnę maraton w Londynie. Chcę wykorzystać tę szansę na zbiórkę pieniędzy na Stonewall, największą organizację LGBTQ+ (lesbian, gay, bi, trans, queer, questioning and ace) w Europie. Jako gej wiem, jak wielki wpływ ta organizacja charytatywna ma na moje życie.

Stonewall zostało założone przez Iana McKellena, Michaela Cashmana, Lisę Power i pozostałych założycieli. Organizacja prowadzi działania w Wielkiej Brytanii na rzecz społeczności LGBTQ+ od 1989 roku. Spośród jej wielu sukcesów mogę wymienić zrównanie wieku zgody dla mężczyzn homoseksualnych i biseksualnych, prawo do zawierania małżeństw jednopłciowych, czy uwzględnienie spłeczności LGBTQ+ w programie nauczania oraz pomoc w ewakuacji uchodźców LGBTQ+ z Afganistanu.

Chcę wesprzeć naszą społeczność przez podzielenie się moją historią.

Urodziłem się, wychowałem i spędziłem prawie całe dorosłe życie w Szczecinie. Kocham moje miasto, mimo że nie zawsze czułem, że jest to bezpieczne miejsce w kwestii otwartości w temacie mojej orientacji. Mam przyjaciół, którzy dokonali coming outu wcześnie w swoim życiu i spotkali się ze wsparciem. Ale znam też historie dzieci, których rodziny wyparły się po coming oucie. Moja droga zajęła 10 lat, kiedy w wieku 30 lat poczułem, że mogę usiąść przy kawie z własną mamą i podzielić się „newsem”, że kiedyś przyprowadzę do rodziny zięcia.

Jako dwudziestolatek zaufałem kilku przyjaciołom, co pozwoliło mi zbudować bezpieczną i przyjazną przestrzeń, w której mogłem być sobą. Jakkolwiek jestem wdzięczny za tę przystań, nie było mi łatwo żyć czując się swobodnie tylko w określonych warunkach. Przez resztę czasu wchodząc w rolę kogoś, kim nie byłem.

Poza tym życie nieustannie przypominało mi o tym konflikcie. Czasem subtelnie, jak w przypadku oczekiwań ze strony bliskich. Czasami zupełnie otwarcie jak w przypadku doktryny religijnej, w której się wychowałem. Lub sporadycznie, ale boleśnie, w formie poniżających żartów, w których społeczność gejów i lesbijek jest puentą.

W moim przypadku zakończyło się to niskim poczuciem własnej wartości i brakiem asertywności. Miałem problem z tym, aby stawiać granice. Czułem się zawstydzony, słaby i nic nie warty. Co gorsze, byłem przekonany, że zasługuję na to, aby być tak traktowanym.

Jednym ze sposobów na odreagowanie była dla mnie ucieczka w pracę. Zostawałem w pracy do późna lub angażowałem się w dodatkowe zlecenia. Pamiętam dzień, w którym jeden z deadline’ów kolidował z rodzinnym spotkaniem. Zamiast cieszyć się z weekendu, przeprosiłem gości i spędziłem ten czas nad projektem. Ktoś mnie wtedy zapytał, przed czym uciekam.

Dziś wiem, że uciekałem od samego siebie. Przez lata przekonałem się, że nie jest za późno, by o siebie walczyć. Zdecydowałem się na terapię, aby lepiej zrozumieć siebie. Uświadomiłem sobie, że mogę liczyć na wsparcie od innych, tylko jeśli będę wobec nich szczery. Jestem przekonany, że zasługuję, by kochać, być szczęśliwy i czuć się bezpiecznie.

W 2019 roku przeprowadziłem się do Wielkiej Brytanii. Różnica w swobodach osób LGBTQ+ pomiędzy moją ojczyzną a Wielką Brytanią jest zauważalna. Dzisiaj mam komfort żyć w kraju, w którym jestem prawnie chroniony np. przed mową nienawiści.

Prawo to jest ogromnym sojusznikiem m.in. osób LGBTQ+. Jako gej widzę, że stanowi to ogromną różnicę dla mnie i dla milionów ludzi tutaj mieszkających. W interesie wszystkich jest to, aby każdy mógł mieć prawo do realizowania się i równe szanse do bycia szczęśliwym. Głęboko wierzę, że te wartości powinny być chronione.

Organizacje takie jak Stonewall pomagają zmienić nasz świat, wspierając każdego z nas w tym, aby żyć w zgodzie ze sobą. Śledzę doniesienia ze Stonewall w kwestii walki o prawa osób transseksualnych. Widzę w tym siłę naszej społeczności, która jest różnorodna i dba o siebie nawzajem. Tematem bliskim mojemu sercu jest także walka o zakazanie terapii konwersyjnych, które są nie tylko nieskuteczne, ale też szkodliwe. To tylko wybrane przykłady tego, jak Stonewall pomaga poprawić życie milionów ludzi takich jak ja.

Cieszę się, że mogłem się podzielić z tobą moją historią. Widzę w tym część swojej drogi w poszukiwaniu samego siebie. Mam dużo szczęścia, bo otrzymałem mnóstwo wsparcia w swoim życiu. Mimo że rzadko mogłem o nie prosić - tym razem proszę otwarcie. Każde dobre słowo i wpłata będzie mnie motywowała podczas biegu. Jeśli możesz, proszę rozważ wpłatę lub podziel się moją historię z innymi.

Oto ja, nie uciekam już od samego siebie, ale biegnę dla siebie.

Dziękuję za zapoznanie się z moją historią i do zobaczenia na finiszu!